10.4.ZAOPATRZENIE W CIEPŁO
Na terenie
Poznania produkcja ciepła realizowana jest w różnorodny sposób:
·
przez producentów profesjonalnych, koncesjonowanych – Dalkia
Poznań – ZEC S.A. oraz Dalkia Poznań S.A.;
- przez wytwórców w kotłowniach przemysłowych;
- przez wytwórców indywidualnych w kotłach i
paleniskach różnej wielkości – z wykorzystaniem gazu, oleju, węgla i
innych paliw;
- sporadycznie z wykorzystaniem grzejników
elektrycznych, pomp ciepła i kolektorów słonecznych.
10.4.1.
Źródła
ciepła – energia konwencjonalna
Głównymi
źródłami energetycznymi w zakresie ciepła scentralizowanego na terenie miasta
Poznania są elektrociepłownie: EC-I Garbary i EC-II Karolin.
Łączna
potencjalna moc cieplna EC-I Garbary w wodzie gorącej wynosi 127 MW, w tym w
jednostkach węglowych – 69 MW i jednostce gazowo/olejowej – 58 MW.
Całkowita
moc cieplna EC-II Karolin wynosi 867 MW w skojarzeniu z produkcją energii
elektrycznej i 349 MW w jednostkach wodnych szczytowych opalanych olejem
opałowym ciężkim.
Energia
cieplna przesyłana do odbiorców przez Dalkia Poznań S.A. w 90% kupowana jest w
Dalkia Poznań ZEC S.A.
Na
terenie miasta Poznania działają również kotłownie zakładowe
zaopatrujące w ciepło własne zakłady. Na uwagę zasługuje elektrociepłownia
Energocentrum, dla której odbiorcą ciepła są Zakłady Hipolita Cegielskiego w
Poznaniu. Elektrociepłownia posiada
nadwyżkę mocy cieplnej możliwą do wykorzystania dla zasilania źródeł
zewnętrznych.
W
Poznaniu pracują także kotłownie i ciepłownie lokalne zasilające w
ciepło pobliskie rejony miasta. Dalkia Poznań S.A. eksploatuje 98 kotłowni i
ciepłowni lokalnych. Obecnie z miejską siecią cieplną współpracuje ciepłownia
Kopanina, która na przełomie lat 2004/2005 przewidziana jest do wyłączenia.
Dalkia Poznań S.A. pokrywa około 43% potrzeb cieplnych Poznania. Powierzchnia
obiektów ogrzewanych wynosi 10595,7 tys.m2.
10.4.2. Energia odnawialna
Poznań
dla pozyskiwania ciepła w niewielkim stopniu korzysta z ekologicznych źródeł
ciepła: energii elektrycznej i odnawialnej, do której zalicza się pompy ciepła,
kolektory słoneczne i biomasę.
Przykłady
wykorzystania odnawialnych źródeł energii:
- Energia promieniowania słonecznego:
suszarnictwo,
ogrzewanie
szklarni,
przygotowanie
ciepłej wody do celów domowych oraz przetwórstwa rolno – spożywczego,
podgrzewanie
wody w basenach,
ogrzewanie
budynków mieszkalnych i inwentarskich.
ciepłownie
osiedlowe,
podgrzewanie
wody w basenach,
suszarnictwo,
ogrzewanie
szklarni,
hodowla
ryb.
kotłownie
lokalne,
kotły
małej mocy w gospodarstwach indywidualnych,
wykorzystanie
biogazu z oczyszczalni ścieków głównie na potrzeby grzewcze oczyszczalni.
Hamulcem w
rozwoju ekologicznych źródeł ciepła są wysokie koszty jakie trzeba ponieść na
zainstalowanie urządzeń. W polityce energetycznej kraju przewidziano, że do
2010 roku z odnawialnych źródeł energii (OZE) pochodzić będzie 7,5% energii
kupowanej w Polsce, a w 2020r. – 14%. Na razie możliwości te wykorzystujemy w
4%. W krajach „starej” Unii Europejskiej z odnawialnych źródeł energii korzysta
się już w 16%.
10.4.3. Sieci ciepłownicze
Ciepło
przesyłane jest miejską siecią cieplną za pośrednictwem sieci magistralnych i
sieci rozdzielczych. Głównym odbiorcą energii cieplnej dostarczanej przez
spółkę Dalkia Poznań S.A. jest budownictwo wielorodzinne. Pozostałe grupy
odbiorców to przemysł i usługi, obiekty użyteczności publicznej oraz
budownictwo jednorodzinne. Ciepło rozprowadzane jest miejską siecią cieplną na
znacznym terenie miasta Poznania i obejmuje takie rejony jak:
na
Starym Mieście: Śródmieście, Zawady, Winogrady, Piątkowo,
na
Nowym Mieście: Rataje, Chartowo,
na Wildzie
– Dębiec,
na
Jeżycach – okolice ulic: Dąbrowskiego, Szamarzewskiego, Kościelnej
na
Grunwaldzie: osiedle Raszyn, osiedle Mikołaja Kopernika
Łączna długość sieci
cieplnych wynosi 368,5 km, w tym sieci magistralnych 102,3 km.
Większość rurociągów ułożona jest w kanałach podziemnych, a tylko niewielkie
odcinki (41 km) wykonano jako sieci napowietrzne.
Odbiorcy ciepła
podłączeni są do sieci za pośrednictwem 10 693 węzłów cieplnych. Na terenie
miasta wykonano także sieci lokalne rozprowadzające energię cieplną z ciepłowni
lub kotłowni lokalnych. Łączna długość sieci lokalnych wynosi 36,5 km.
Ciepłownie i kotłownie lokalne opalane są gazem, olejem opałowym lub paliwem
stałym (węgiel względnie koks).
Bilans
zapotrzebowania na ciepło w 2003 roku kształtował się następująco:
Miejska
Sieć Cieplna 948,4117
MW
Źródła
rozproszone w Poznaniu 105,9505
MW
Razem 1054,3626
MW
System ciepłowniczy miasta
Poznania posiada rezerwy zarówno w mocy źródeł jak i przepustowości układu
sieciowego. Stan tych rezerw jest zmienny w wyniku prowadzonej modernizacji
węzłów cieplnych.

Rys. 26 Poznański System
Ciepłowniczy.
10.4.4. Wnioski
Kierunki
rozwoju systemu ciepłowniczego miasta Poznania zostały określone w opracowaniu
„Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa
gazowe dla obszaru miasta Poznania” przyjętym Uchwałą Nr LXXVII/905/III/2002
Rady Miasta Poznania z dnia 5 lutego 2002 r. Działania na terenie miasta w zakresie infrastruktury cieplnej
powinny być zgodne z tymi założeniami.
Wymagane działania w zakresie rozbudowy zasilania i
sieci ciepłowniczej:
- maksymalne wykorzystanie energii cieplnej
wytworzonej wg zasad gospodarki skojarzonej cieplno-energetycznej w
podstawowym źródle EC – II Karolin;
- poprawa parametrów hydraulicznych pracy sieci w
południowo-zachodnim obszarze miasta – osiedle Mikołaja Kopernika;
- podłączenie do układu msc odbiorców
zlokalizowanych w rejonach: Stare Miasto, Jeżyce, Wilda, Łazarz
realizowane jako program likwidacji
niskiej emisji ze źródeł węglowych;
- likwidacja ciepłowni węglowej Kopanina na
przełomie lat 2004/2005;
- budowa źródła zachodniego EC – Zachód przy ulicy
Świerzawskiej;
- dla potrzeb szczytowych możliwa współpraca z msc
źródła EC – Energocentrum;
- modernizacja istniejącego majątku
przedsiębiorstwa;
- budowa źródeł wyspowych na obszarach
znajdujących się poza zasięgiem msc.